Styl Hanny Krall jest bardzo oszczędny. Choć przy opisywaniu tak tragicznych wydarzeń łatwo popaść w patos, nie odnajdziemy w jej opowiadaniach tonu podniosłego. Pisarka wie, że losy bohaterów są wystarczająco tragiczne i taki ton brzmiałby fałszywie. Rzeczywistość sama tworzy metafory i symbole. Najważniejszą sprawą w twórczości Krall nie jest bowiem tragedia polskich Żydów. Jest nią tragizm ludzkiego istnienia. I tragizm ludzkich wyborów. Pisarka mówi o tym poprzez opowiadania o losach ofiar Holocaustu. Nie pozostawia wątpliwości, że ci, którzy Zagładę przeżyli, również są ofiarami. Tak jak bohaterka opowiadania Życie, która przeżyła getto, ale po wojnie próbowała trzykrotnie popełnić samobójstwo. Tragizm istnienia potęgują: przypadek i wybory, na które ludzie bywają skazani w sytuacjach ekstremalnych.

Mariusz Cieślik, "Polityka"

Nominacja do Nagrody Literackiej NIKE 1999
Nagroda Wielka Fundacji Kultury 1999
Nagroda Porozumienia Europejskiego Lipsk 2000