ZACZNĘ OD NAJWAŻNIEJSZEGO - to są wspaniałe wiersze, żywiołowe i pisane na swobodnym oddechu, w których wrażliwość na naturę łączy się ze zmysłową erotyką, a wątki czerpane z irlandzkiego folkloru (syreny!) nie są ozdobnikiem, tylko niosą współczesne - na przykład feministyczne - przesłanie. Piszę to świadom, że między mną jako czytelnikiem a oryginałem znajduje się filtr podwójny, bo Nuala Ni Dhomhnaill, urodzona w 1952 r. w rodzinie dwujęzycznej, pisze po irlandzku, a polska tłumaczka opiera się na angielskich przekładach. Tyle że owe przekłady są dziełem wybitnych współczesnych poetów irlandzkich języka angielskiego, na czele z Paulem Muldoonem, autorka zaś może je skontrolować.