Stanisława Barańczaka słuch fenomenalny
O nowym tomie w Dzienniku Polskim pisze Wacław Krupiński
Muzyczne przygody poety
O tomie " Stanisław Barańczak słucha arcydzieł" w Tygodniku Powszechnym
"Bohater Siwczyka to ktoś niezadomowiony, kto wykłócać się musi o własną wiarygodność i niepodległość, kto za pomocą pomieszania (i przemieszczania) języka szuka własnej drogi"
O "Jasnopisie" w Nowych Książkach pisze Rafał Rżany
"Nie jest jasne, jakim talentem Pan obdarzył Julię Hartwig: czy otrzymała dar przenikliwego widzenia i uważnej, głębokiej obserwacji, czy też talentem pierwszym była umiejętność poetyckiego mówienia. Jeden wynika z drugiego (...)"
O najnowszym tomiku Julii Hartwig w "Nowych Książkach" pisze Bogumiła Kaniewska
Wisława Szymborska mawiała, że dobry tekst literacki poznać można po tym, że każde w nim słowo jest jak sprężynka: naciśnięte wyzwala chęć i radość czytania. Barańczak był wybitnym specjalistą od takich sprężynek
O "Zwierzęcej zajadłości" w Gazecie wyborczej pisze Michał Rusinek
„Jasnopis” potwierdza, że Siwczyk pozostaje świadomy rozdarć i ambiwalencji, w jakie zabrnęła… no, nie jego poezja przecież, ale cała zachodnia kultura. A jednocześnie – co zdaje się sugerować już tytuł tomu – czuje, że to, co przez lata było traktowane jako nowina niedobra i głoszona pokątnie, w końcu może i zabrzmieć, i zostać odebrane inaczej.
Maciej Woźniak o "Jasnopisie" na dwutygodnik.com
Czytając pewne wiersze z tego tomu (...) mamy poczucie, że wchodzimy w niewiadome, w obszar graniczny pomiędzy tym, co zostało nam dane i co znamy, a tym, co ledwie przeczuwamy i co być może wcale nie istnieje.
O nowym tomie Julii Hartwig w Tygodniku Powszechnym"
Widzenie spotyka się więc w nowych wierszach Hartwig z wiedzą, odczuwanie z myśleniem, zachwyt nad światem z akceptacją bólu i cierpienia, które „gościmy litośnie”. Nieba zrównują się w tych wierszach z przyziemnościami, a tekst poetycki nie jest tutaj żadną ze stron, to raczej sam znak równości. Zdecydowany, choć wahliwy. Jak język uwagi.
O "Spojrzeniu" w POLITYCE pisze Tadeusz Dąbrowski
Trzydzieści jeden medytacji. O nowym tomie Julii Hartwig w GW pisze Jarosław Mikołajewski
Poezja „Spojrzenia" to poezja głosów, które tajemniczą mądrością wtrącają się w kontrolowane myślenie. Poezja przebaczenia życiu i wdzięczności za życie.
Podróż do Absurdystanu
O "Zwierzęcej zajadłości i innych wierszach" w Tygodniku Powszechnym
Świat nieobliczalny. O "Wierszach wybranych" Ewy Lipskiej w Tygodniku Powszechnym
Stosunek do języka - nieufność złączona ze świadomością jego siły - zbliża Lipską do innych poetów powojennego pokolenia, przedstawicieli Nowej Fali. Poezja Lipskiej biegła jednak zawsze własnym, odrębnym torem, prowadzącym w rejony, które zwykle niechętnie odwiedzamy: choroby, szaleństwa, ciągłego zagrożenia śmiercią
Poezja Siwczyka już nas przyzwyczaiła do tego, że gest skupiania i rozpraszania znaczeń może być tym samym gestem (...)
Wojciech Bonowicz o "Dokąd bądź"
W poezję Krzysztofa Siwczyka wpisany jest od początku, na rozmaite sposoby ponawiany i wypowiadany, gest buntu. 
W najnowszym numerze "Twórczości" Grzegorz Kociuba pisze o poemacie Krzysztofa Siwczyka
"Mówić trzeba o tym, co istotne, co zaważyło na obrazie drugiego człowieka - o Miłoszowej potrzebie wiary, determinującej jego życiową i artystyczną drogę"
Piękno pełni, pełnia piękna. O tomie rozmów Julii Hartwig i Jarosława Mikołajewskiego pisze w "Nowych Książkach" Bogumiła Kaniewska
„Dokąd bądź” Krzysztofa Siwczyka to jedna z najjaśniejszych gwiazd polskiej poezji ostatnich lat.
Polecamy recenzję Przemysława Koniuszego.