Louise Elisabeth Glück byłą jedną z z największych amerykańskich pisarek XX wieku.
Writer in residence i wykładowczyni na Yale University, była autorką wielu książek poetyckich. Jej debiutanckim tomem poetyckim był „Firstborn” z 1968 roku, w którym użyła wielu narratorów wypowiadających się w pierwszej osobie. Jej prace były wielokrotnie doceniane przez krytyków, obok Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji (1993), Nagrody Bollingena (2001) i amerykańskiej National Book Award (2014)otrzymała m.in. nagrodę książkową Los Angeles Timesa (2012) oraz Nagrodę Tranströmera (2020). Wreszcie w tym samym roku otrzymała literacką Nagrodę Nobla. W wierszach Glück dominuje tryb pierwszoosobowy. Tematyka jej poezji często inspirowana jest wydarzeniami z jej życia osobistego. Poetka koncentrowała się na traumie, wielokrotnie pisała o śmierci, stracie, odrzuceniu, niepowodzeniach w związkach oraz próbach uzdrowienia i odnowy.
Na język polski poezję Louise Glück przekładała Julia Hartwig – trzy wiersze („Eros”, „Czas” i „Baśń”) znalazły się w tomie pt. „Dzikie brzoskwinie. Antologia poetek amerykańskich”.

Nakładem Wydawnictwa a5 ukazały się dwa tomy poetyckie Louise Glück: " Ararat" oraz " Zimowe przepisy naszej wspólnoty", oba w tłumaczeniu Krystyny Dąbrowskiej.