Tom poetycki Andrzeja Babaryko składa się z czterech części. Pierwsza z nich, bez tytułu, jest wprowadzeniem w bolesne, pełne nadwątlonej, ale nadal silnej wiary, doświadczenia części dalszych. Druga z nich, szczególnie znacząca, mająca zapewne wpływ na poetykę tomu, nosi tytuł "Z dwunastu miesięcy" i jest swoistą summą zmagań z chorobą i z chłodem szpitali. Ta poezja powinna ocalać, ale poeta już w to nie wierzy. Nowe wiersze są tak samo bezradne wobec świata, jak chory wobec swej choroby. Kolejne cykle: "Syn i ojciec" oraz "Zbludza (góralska wioska w Gorcach)" to dalsze zmagania z własną poezją i autobiografią.